in981-Jasmine-na-namumulaklak-sa-abo-ang-panunumpa-ng-muling-pagsilang-sa-ilalim-ng-pambansang-watawat

▼

Tuwing Hunyo, ang watawat ng Pilipinas ay kumikislap sa pagdiriwang ng Araw ng Kalayaan, na may tatlong gintong bituin at isang sagisag ng araw na nagsasabi ng walang hanggang paghahanap ng kalayaan ng kapuluan. At sa mainit na lupaing ito, ginagamit ng Jasmine Ashtray ang kakaibang ugali nito upang baguhin ang pambansang diwa sa pang-araw-araw na pilosopiya na abot-kamay. Ang ashtray na ito, na idinisenyo sa hugis ng pambansang bulaklak na jasmine, ay nagdadala ng metapora na mas malalim kaysa sa praktikal na pag-andar nito. Kapag ang abo ng sigarilyo ay bumagsak sa mga uka ng puting porselana na talulot, ito ay tulad ng pagdurusa at pagkabigo sa mahabang ilog ng kasaysayan – ang kahihiyan ng kolonyal na panahon, ang mga paso ng digmaan, ang trauma ng mga natural na sakuna, ang lahat ay parang nasunog na upos ng sigarilyo, na lumalamig sa panahon. Ngunit ang lalagyan ng jasmine ay palaging pinananatili ang kanyang tuwid na postura, tulad ng hindi kumukupas na asul at pulang tatsulok sa pambansang watawat, na nagpapaalala sa mga tao na palaging may kislap ng muling pagsilang sa ilalim ng abo. Ang mga salitang “KAYA NATIN ITO” (We can do it) na nakaukit sa ilalim ng ashtray ay espiritwal na umaalingawngaw sa pagsikat ng araw na bumabagsak sa dilim sa gitna ng pambansang watawat. Ang bawat idinepositong butil ng abo ay ginagaya ang kakaibang katatagan ng bansang ito: ang mga lihim na pagtitipon noong panahon ng pamamahala ng mga Kastila, ang apoy ng pag-asa sa mga cellar noong World War II, at ang mga figure na sumusuporta sa isa’t isa pagkatapos ng bagyo. Ang purong puting background ng sampagita ay tumatangging mabahiran ng uling, tulad ng dignidad at paniniwalang laging iniingatan ng mga Pilipino. Ang ashtray na ito ay hindi lamang isang lalagyan para sa pagkolekta ng abo, kundi isang pugon din para sa pagbabago ng pagdurusa. Kapag nililinis ang abo, ang pinong alikabok na itinaas ay sumasalamin sa mala-bituing liwanag sa sikat ng araw, tulad ng tatlong gabay na bituin sa pambansang watawat. Tahimik nitong idineklara: Ang tunay na katapangan ay makita ang nag-aalab na sakit ng buhay at pinipili pa ring hayaang mamulaklak ang pag-asa tulad ng sampagita.

Every June, the Philippine flag flutters in the Independence Day celebrations, with three golden stars and the sun emblem telling the archipelago’s eternal pursuit of freedom. On this hot land, the jasmine ashtray is uniquely precipitating the national spirit into an everyday philosophy that is within reach. This ashtray, shaped like the national flower jasmine, carries a deeper metaphor than its practical function. When the ash falls into the grooves of the white porcelain petals, it is like the suffering and frustration in the long river of history – the humiliation of the colonial period, the burns of war, and the trauma of natural disasters, all like burnt cigarette butts, cooling into ash in time. But the jasmine container always maintains an upright posture, just like the blue and red triangle on the national flag that never fades, reminding people that there is always a fire of rebirth under the ashes. The words “KAYA NATIN ITO” (We can do it) engraved on the bottom of the ashtray form a spiritual resonance with the rising sun that breaks through the darkness in the center of the national flag. Each ash deposited is a reproduction of the unique resilience of this nation: secret gatherings during the Spanish rule, the flames of hope in the cellars during World War II, and the figures supporting each other after the typhoon. The pure white background of the jasmine refuses to be stained by the ash, just like the dignity and faith that the Filipinos always guard. This ashtray is not only a container for collecting ashes, but also a furnace for transforming suffering. When the ashes are cleaned, the fine dust raised reflects star-like light points in the sun, just like the three guiding stars on the national flag. It silently declares: True courage is to see the burning pain of life and still choose to let hope bloom like jasmine.

每年6月，菲律宾国旗在独立日庆典中猎猎飘扬，三颗金星与太阳纹章诉说着群岛对自由的永恒追求。而在这片热土上，茉莉花烟灰缸正以独特的姿态，将国家精神沉淀为触手可及的日常哲思。

这个以国花茉莉为造型的烟灰缸，承载着比实用功能更深邃的隐喻。当烟灰落入洁白瓷质的花瓣凹槽，恰似历史长河中的苦难与挫败——殖民时期的屈辱、战火的灼痕、自然灾害的创伤，都如同燃尽的烟蒂，在时光中冷却成灰。但茉莉花容器始终保持着挺立的姿态，正如国旗上永不褪色的蓝红三角，提醒人们灰烬之下始终存在着重生的火种。

烟灰缸底部镌刻的”KAYA NATIN ITO”（我们能做到）字样，与国旗中央那轮冲破黑暗的旭日形成精神共振。每粒烟灰的沉积，都在复刻这个民族特有的韧性：西班牙统治时期的秘密集会、二战地窖中的希望火苗、台风过境后互相搀扶的身影。茉莉花的纯白底色拒绝被烟灰沾染，恰如菲律宾人始终守护的尊严与信念。

这个烟灰缸不仅是收纳残烬的器皿，更是转化苦难的熔炉。当清理灰烬时扬起的细小尘埃，在阳光下折射出星芒般的光点，恍若国旗上那三颗指引方向的星辰。它无声地宣告：真正的勇气，是看清生活的灼痛后，依然选择让希望如茉莉般次第绽放。